Wartość psychoterapii w pomocy osobom, które mierzą się z psychologicznymi trudnościami wszelkiego rodzaju, została potwierdzona przez liczne instytucje i badania. Także oddziaływania stosowane w oparciu o Podejście Skoncentrowane na Rozwiązaniach (PSR/TSR z ang. Solution Focused Brief Therapy – SFBT), należą do skutecznych, potwierdzonych w licznych badaniach form terapii, o takich samych efektach do tych osiąganych w pracy prowadzonej w oparciu o inne podejścia terapeutyczne (jak np. terapia poznawczo-behawioralna, systemowa, Gestalt itp.). Badania te potwierdzają, że efekty terapii prowadzonej w Podejściu Skoncentrowanym na Rozwiązaniach (PSR), są porównywalne (takie same, a w niektórych przypadkach nawet wyższe) do tych, prowadzonych w ramach innych modeli, a jednocześnie w przypadku TSR/PSR zmiany mogą być osiągane przy mniejszej średniej liczbie sesji terapeutycznych (Gingerich i in., 2012, Trepper i Franklin, 2012). Dodatkowo PSR oparte jest na współpracy między terapeutą a klientem, który w tym modelu jest równorzędnym partnerem terapeuty w budowaniu rozwiązań, co czyni terapię procesem bardziej neutralnym, łagodniejszym w odbiorze i mniej obciążającym tak dla klienta, jak i samego terapeuty (Medina i Beyebach, 2014). Założeniem podstawowym jest to, że w nurcie PSR/TSR ekspertem jest sam klient.
Badania nad skutecznością TSR prowadzone są już od wczesnych lat 80-tych XX w. Twórcy nurtu – Steve de Shazer i Insoo Kim Berg wraz z zespołem, już od początku swoich prac nad rozwojem tego podejścia, opierali je na analizie empirycznej stosowanych oddziaływań. PSR jest więc podejściem terapeutycznym opartym na dowodach już od momentu swojego powstawania, a nie jedynie na teorii, co miało miejsce przy tworzeniu wielu innych modeli terapeutycznych.
Wnioski z dziesięciu metaanaliz, licznych badań empirycznych i systematycznych przeglądów potwierdzają skuteczność PSR w pracy z dziećmi i młodzieżą (Carr, Hartnett, Brosnan, and Sharry, 2018; Gong and Xu, 2015; Gong and Hsu, 2017; Kim, 2008) oraz osobami dorosłymi (Kim, 2008; Kim et al, 2015; Schmit, Schmit, and Lenz, 2016). Badanie skuteczności dodatkowo odnosi się do konkretnych zagadnień i problemów, z którymi klienci zgłaszają się na terapię. I tak dla przykładu potwierdzono skuteczność PSR m. in. w terapii:
Referencje:
Badania nad skutecznością TSR prowadzone są już od wczesnych lat 80-tych XX w. Twórcy nurtu – Steve de Shazer i Insoo Kim Berg wraz z zespołem, już od początku swoich prac nad rozwojem tego podejścia, opierali je na analizie empirycznej stosowanych oddziaływań. PSR jest więc podejściem terapeutycznym opartym na dowodach już od momentu swojego powstawania, a nie jedynie na teorii, co miało miejsce przy tworzeniu wielu innych modeli terapeutycznych.
Wnioski z dziesięciu metaanaliz, licznych badań empirycznych i systematycznych przeglądów potwierdzają skuteczność PSR w pracy z dziećmi i młodzieżą (Carr, Hartnett, Brosnan, and Sharry, 2018; Gong and Xu, 2015; Gong and Hsu, 2017; Kim, 2008) oraz osobami dorosłymi (Kim, 2008; Kim et al, 2015; Schmit, Schmit, and Lenz, 2016). Badanie skuteczności dodatkowo odnosi się do konkretnych zagadnień i problemów, z którymi klienci zgłaszają się na terapię. I tak dla przykładu potwierdzono skuteczność PSR m. in. w terapii:
- problemów behawioralnych dzieci i młodzieży (Carr i in., 2017; Gong i Xu, 2015; Gong i Hsu, 2017);
- eksternalizacji problemów behawioralnych, w tym zaburzeń zachowania i zarządzania konfliktami (Kim, 2008; Stams, Dekovic, Buist i de Vries, 2006);
- depresji, lęku i budowaniu poczucia własnej wartości (Gong i Xu, 2015; Kim, 2008; Schmit i Schmit, 2016 oraz Habibi, Ghaderi, Abedini i Jamshidnejad, 2016);
- fobii społecznej (Atecs, Bünyamin; Genccdougan, Bacsaran, 2017);
- relacji małżeńskich (Dorche, Khadijeh Panahi; Kimiaei, Seyed Ali; Ghahramanzadeh, Melika, 2017);
- uzależnień (Kim, Brook i Akin 2018; Smock i in., 2008).
- obszarze przemocy domowej (McCollum, Stith i Thomsen, 2011,Stowarzyszenie Niebieska Linia 2018 nieopublikowane badania);
- uzyskiwaniu wsparcia w problemach zdrowotnych (Zhang, Franklin, Currin-McCulloch, Park i Kim, 2018);
- odbudowywaniu poczucia sprawczości u poparzonych pacjentów (Wang, Xiaomin, Yufeng i Jinxing, 2016);
- leczeniu pacjentów po udarze mózgu (Puchalska 2015).
Referencje:
- Carr, A., Hartnett, D., Brosnan, E., &Sharry, J. (2017). Parents plus systemic, solution focused parent training programs: Description, review of the evidence base, and meta analysis. Family Process, 56, 652-668.
- Gingerich, W.J., Kim, J. S., & MacDonald, A. J. (2012). Solution-Focused Brief Therapy outcome research. In Cynthia Franklin, Terry S. Trepper, Wallace J. Gingerich, & Eric E. McCollum (Eds), Solution-Focused Brief Therapy: A handbook of evidence-based practice. New York: Oxford University Press, pp. 95-111.
- Gong, H., & Xu, W. (2015). A meta-analysis on the effectiveness of solution-focused brief Studies of Psychology and Behavior, 13, 799-803.
- Gong, H., & Hsu, W. (2017). The effectiveness of solution-focused group therapy in ethnic Chinese school settings: A meta- analysis. International Journal of GroupPsychotherapy, 67, 383-409.
- Habibi M, Ghaderi K, Abedini S, Jamshidnejad N. (2016), The effectiveness of solution focused brief therapy on reducing depression in women. International Journalof Educational and PsychologicalResearches 2, 244-249.
- Kim, J. S. (2008). Examining the effectiveness of solution-focused brief therapy: A meta analysis. Research on SocialWorkPractice, 18(2), 107-116.
- Kim, J. S., Franklin, C., Zhang, Y., Liu, X., Qu, Y., & Chen, H. (2015). Solution-focused brief therapy in China: A meta-analysis. Journal of Ethnic & Cultural Diversity in Social Work, 24, 187-201.
- Kim, J. S., Brook, J., & Akin, B. A. (2018). Solution-Focused Brief Therapy with substance using individuals: a randomized controlled trial study. Research on SocialWorkPractice, 28(4), 452–462.
- McCollum, E. E., Stith, S. M., & Thomsen, C.J. (2011). Solution-focused brief therapy in the conjoint couples treatment of intimate partner violence. In C. Franklin, T. S. Trepper, E. E. McCollum, & W. Gingerich. (Eds.). Solution-focused brief therapy: A Handbook of Evidence-Based Practice. (pp. 183-195). New York: Oxford University Press.
- Puchalska L. Skuteczność Krótkoterminowej Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (TSR) u pacjentów po udarze mózgu (Gdański Uniwersytet medyczny 2015)
- Schmit, E. L., Schmit, M. K., & Lenz, A. S. (2016). Meta-analysis of solution-focused brief therapy for treating symptoms of internalizing disorders. CounselingOutcomeResearch and Evaluation, 7(1), 21-39.
- Smock, S.A., Trepper, T.S., Wetchler, J.L., McCollum, E.E., Ray, R. and Pierce, K. (2008) Solution-Focused Group Therapy for Level 1 Substance Abusers. Journal of Maritaland FamilyTherapy, 34, 107-120.
- Stams, G. J. J., Dekovic, M., Buist, K., & de Vries, L. (2006). Effectiviteit van oplossingsgerichtekortetherapie: Een meta-analyse [Efficacy of solution focused brief therapy: A meta-analysis]. Gedragstherapie, 39, 81- 95. Retrieved from https://www.researchgate
- net/publication/46670172_Effectiviteit_van_Oplossingsgerichte_Korte_Therapie_een_ Meta-Analyse
- Trepper, T. S., &Franlin, C. (2012). The future of research in Solution-Focused Brief In Cynthia Franklin, Terry S. Trepper, Wallace J. Gingerich, & Eric E. McCollum (Eds), Solution-Focused Brief Therapy: A handbook of evidence-based practice. New York: Oxford University Press, pp. 405-412.
- Wang, R., Xiaomin, L., Yufeng, D., and Jindong, F. (2016) The effect of Solution-Focused Nursing on the self-efficacy of burned patients. International Journal of Nursing 35(15)
- Zhang, A., Franklin, C., Currin-McCulloch, J., Park, S., & Kim, J. (2018). The effectiveness of strength-based, solution-focused brief therapy in medical settings: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Journal of BehavioralMedicine, 41, 139-151.